نمیدونم آدمای دیگه ای هم مث من هستن یا نه
ولی من اینجوریم ک دوس دارم اگرم برفرض محال، با کسی تو رابطه میرم اون یارو یسری وقتا نباشه اصن...!! ینی حس اینکه همیشه بخواد پیشم باشه یکم اذیت کنندهس....من دوری و دوستی رو ترجیح میدم انگار...یجوریکه فک میکنم این مدلی بیشتر به کارام میرسم، میدونی چی میگم؟! انگار فضای خودمو دارم بی مزاحمت! :))) ولی این فکر ک طرف بخاد دور باشه حس آرامش بم میده...
البته شایدم این خودش منشا یه زخمی چیزیه...ولی خب دگ...
منم دقیقا همینطوریم
خب خداروشکر، گفتم لابد من عجیبم :)))